Η Θεία Λειτουργία αρχίζει!!! Η λειτουργία των Κατηχουμένων

 Η οικονομική κρίση έχει φέρει πολλούς συνανθρώπους μας πίσω στην Εκκλησία. Οι πιο πολλοί συμετέχουν για πρώτη φορά στην ζωή τους στην Κυριακάτικη  Θεία Λειτουργία .Παρακάτω θα βρείτε μια περιγραφή του Μυστηρίου σε απλή γλωσσα η οποία θα βοηθήσει την κατήχηση σας και την συμμετοχή σας στην Μυστηριακή ζωή .

Η Θεία Λειτουργία αρχίζει!!!

Η λειτουργία των Κατηχουμένων

Η Λειτουργία των Κατηχουμένων, αντιστοιχεί στην παρουσία Του ανάμεσα στους ανθρώπους, στους οποίους δίδαξε τον Λόγο της Αλήθειας.

Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού μπορούσαν να συμμετέχουν σ’ αυτήν και οι Κατηχούμενοι, δηλαδή όσοι προετοιμάζονταν να γίνουν Χριστιανοί, χωρίς να έχουν βαπτισθεί ακόμη.

Ο Ιερέας αρχίζει μέσα από το Άγιο Βήμα με την εκφώνηση*:

«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων».

Έτσι δοξολογεί τον Τριαδικό Θεό και τον προσκαλεί να είναι παρών στο μυστήριο. Την ίδια ώρα ο Ιερέας κρατάει στα χέρια του το Ευαγγέλιο και στυαυρώνει με αυτό την Αγία Τράπεζα.

Ο λαός απαντάει: «Αμήν». Είναι μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «ας γίνει» ή «πραγματικά, αληθινά».

Τα ειρηνικά

Στη συνέχεια, ο διάκονος όρθιος μπροστά στην Ωραία Πύλη μοιάζει με άγγελο που καλεί τον λαό να προσευχηθεί.

Αρχίζει με την αίτηση για την ειρήνη, γιατί χωρίς αυτήν είναι αδύνατη η προσευχή.

Και οι πιστοί αναφωνούν νοερά, μαζί με τον χορό* που ψάλλει: «Κύριε ελέησον»(=Κύριε, ελέησέ μας).

Όρθιος μπροστά στην Ωραία Πύλη, κρατώντας πάντα ανασηκωμένο το οράριο σαν απλωμένη αγγελική φτερούγα, ο διάκονος παρακινεί τον λαό σε προσευχή

• για την «άνωθεν ειρήνη» και την σωτηρία των ψυχών τους,
• για την ειρήνη όλου του κόσμου, για να είναι ακλόνητες οι άγιες Εκκλησίες του Θεού και για την ένωση όλων των ανθρώπων,
• για τον ιερό ναό και όσους μπαίνουν μέσα σ’ αυτόν με πίστη, ευλάβεια και φόβο Θεού,
• για τον Αρχιεπίσκοπο,
• για το έθνος μας, τους άρχοντες και τον στρατό,
• για την πόλη ή το χωριό, όπου τελείται η Λειτουργία,
• για να είναι ευνοϊκές οι καιρικές συνθήκες, για να δώσει η γη πλούσιους καρπούς και για χρόνια ειρηνικά,
• για τους ταξιδιώτες, τους αρρώστους, τους κουρασμένους, τους αιχμαλώτους
• για να απαλλαγούμε όλοι μας από κάθε οργή, κίνδυνο και δύσκολη περίσταση.

Για να δείξει την αδυναμία των προσευχών μας, ο διάκονος στρέφεται στις μορφές της Θεοτόκου και των Αγίων, στο Τέμπλο, και καλεί τους πιστούς να θυμηθούν εκείνους που ήξεραν να προσεύχονται καλύτερα από εμάς, και που τώρα παρακαλούν για μας στους ουρανούς. Μας καλεί επίσης να προσφέρουμε ο καθένας τον εαυτό του κι ο ένας τον άλλον, καθώς και όλη τη ζωή μας στον Χριστό και Θεό μας.

(Νικολάι Βασιλίεβιτς Γόγκολ,

«Στοχασμοί στη Θεία Λειτουργία» – διασκευή)

Η ειρήνη

«Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν!

Ειρήνη πάσι!

Πολύ συχνά ακούμε στον ναό εκφωνήσεις και ευχές που μιλούν για την ειρήνη. Μας υπενθυμίζουν ότι βρισκόμαστε στον οίκο του Θεού της ειρήνης και ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι το βασίλειο της ειρήνης. Γι’ αυτό κάθε πιστός πρέπει να βιώνει την ειρήνη στις σχέσεις του προς τον Θεό, προς τους ανθρώπους και προς τον ίδιο τον εαυτό του.

Προς τον Θεό, με τη διαρκή μετάνοια και την τήρηση των εντολών Του.

Προς τους ανθρώπους, με την αγάπη, την υπομονή, την πραότητα, την ανοχή, την σπλαγχνικότητα.

Και προς τον εαυτό του, με την υπακοή στην φωνή της συνειδήσεώς του.

Ας θυμόμαστε πάντα την συμβουλή του Αποστόλου: «Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους. Επιδιώκετε και την αγιότητα, χωρίς την οποία κανείς δεν θ’ αντικρύσει τον Κύριο» (Εβρ. 12,14).

(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Τα «αντίφωνα»

Είναι στίχοι από ψαλμούς, που συνοδεύονται από έναν ύμνο («εφύμνιο»).

Ψάλλονται «κατ’ αντιφωνίαν», δηλαδή κάποιος απαγγέλει τον στίχο και στη συνέχεια, όλος ο χορός ψέλνει το «εφύμνιο».

Τα αντίφωνα είναι τρία.

 Το πρώτο έχει σαν εφύμνιο το: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς».

Το εφύμνιο του δευτέρου είναι: «Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς Σοι: Αλληλούια».

Το εφύμνιο του τρίτου είναι το απολυτίκιο της ημέρας.

Τρεις φορές επαναλαμβάνεται η μικρή συναπτή : «’Ετι και έτι εν ειρήνη….», «Αντιλαβού, σώσον…», «Της Παναγίας αχράντου…». Δεν είναι επανάληψη παλαιών ή των ίδιων αιτήσεων, αλλά είναι αναζήτηση καινούργιων εμπειριών. Ξανά και ξανά λοιπόν ζητάμε το έλεος Του, γιατί είναι απερίγραπτοι και απερινόητοι οι οικτιρμοί Του. Εκτός αυτών η επανάληψη μέσα στη Λατρεία και τη ζωή γενικότερα είναι σύνηθες φαινόμενο, εφ’ όσον είναι ευχάριστη η επανάληψη και ουσιώδης. Ποια μάνα δεν φιλάει ξανά και ξανά το παιδί της.

Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ

Είναι μια μικρή λιτανεία, που γίνεται στην αρχή σχεδόν της Θ. Λειτουργίας.

Η μικρή είσοδος συμβολίζει την έναρξη της δημόσιας ζωής και δράσης του Χριστού. Όταν, δηλαδή, αφού βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, άρχισε να εμφανίζεται μπροστά στα πλήθη των ανθρώπων και να τους διδάσκει τον Λόγο του Θεού.

Ενώ ψάλλεται το «γ’ αντίφωνο», που είναι το απολυτίκιο της ημέρας, ο ιερέας πλησιάζει στην αγία Τράπεζα, παίρνει τοΕυαγγέλιο και το βγάζει έξω, στον λαό.

Δεν βγαίνει από την κεντρική πύλη του Ιερού Βήματος, την «Ωραία Πύλη», αλλά από την πλαϊνή.

Ο Ιερέας κρατάει στα χέρια του το Ιερό Ευαγγέλιο. Είναι το πιο ιερό βιβλίο για την Εκκλησία μας. Βρίσκεται πάντοτε πάνω στην Αγία Τράπεζα. Περιέχει αποσπάσματα από τατέσσερα ευαγγέλια, δηλ. τα κείμενα στα οποία οι τέσσεριςΕυαγγελιστές (Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης) κατέγραψαν τη ζωή και τη διδασκαλία του Χριστού.

Κρατάει μάλιστα το Ευαγγέλιο μπροστά από το πρόσωπό του. Δείχνει ότι δεν περνάει ανάμεσά μας αυτός, αλλά ο Κύριος που σε λίγο θα μας διδάξει.

Μπροστά από τον Ιερέα πηγαίνουν παιδιά με λαμπάδες και εξαπτέρυγα. Η λαμπάδα στην Μικρή Είσοδο συμβολίζει τονΆγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Αυτός προχώρησε μπροστά από τον Χριστό, για να ετοιμάσει το δρόμο Του. Κήρυττε στους ανθρώπους ότι «να, έφτασε η Βασιλεία των Ουρανών».

Μόλις φτάσει στο κέντρο του ναού ο ιερέας αναφωνεί: «Σοφία. Ορθοί». Διακηρύσσει έτσι ότι η Σοφία του Θεού φανερώθηκε στον κόσμο με το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Με το «Ορθοί» καλεί όλους να σταθούν ευλαβικά όρθιοι.

Ύστερα όλοι μαζί ψέλνουμε: «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς Σοι: Αλληλούια».

Δηλαδή: «Ελάτε, ας προσκυνήσουμε κι ας λατρεύσουμε τον Χριστό. Σώσε μας, Υιέ του Θεού, εσύ που αναστήθηκες από τους νεκρούς, εμάς που σου ψέλνουμε: Αλληλούια».

Στη συνέχεια μπαίνει πάλι στο Ιερό Βήμα. Οι ψάλτες ψέλνουν τα απολυτίκια της εορτής ή του αγίου, που τιμά η Εκκλήσία την ημέρα εκείνη. Κι ακόμη, το απολυτίκιο του Αγίου, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο ναός και το κοντάκιο της εορτής.

Σε λίγο ψέλνουμε τον Τρισάγιο Ύμνο, δηλαδή το «Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς».

Αυτό σημαίνει: «Άγιος είσαι ο Θεός, άγιος και ισχυρός, άγιος και αθάνατος. Ελέησέ μας».

ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Στη συνέχεια, ο αναγνώστης θα διαβάσει τονΑπόστολο, δηλαδή ένα κομμάτι από τις επιστολές που έγραψαν οι Απόστολοι σε διάφορες Εκκλησίες ή από τις «Πράξεις των Αποστόλων».

Όταν τελειώσει και ο Απόστολος, ο Ιερέας θα εμφανισθεί στην Ωραία Πύλη. Θα κρατάει και πάλι το Ευαγγέλιο, ανοιχτό αυτή τη φορά.

Μπορούμε να δούμε ότι στο κάλυμμα του βιβλίου από την μία πλευρά είναι σκαλισμένη η εικόνα της Σταύρωσης και από την άλλη, της Ανάστασης.

Τώρα οι πιστοί ακούν ένα απόσπασμα από το ιερό αυτό βιβλίο, που θα το διαβάσει ο Ιερέας.

«Με τα κεφάλια σκυμμένα ευλαβικά, προσέχοντας το Ευαγγέλιο, όλοι αγωνίζονται να δεχθούν μέσα τους τον σπόρο του θείου Λόγου. Τον σπόρο που σπέρνει ο ουράνιος σποριάς με το στόμα του Ιερέα Του στις καρδιές τους. Όχι όμως στις καρδιές εκείνες, που ο Σωτήρας παρομοίασε με τη γη δίπλα στο δρόμο, όπου, αν και έπεσε ο σπόρος, καταπατήθηκε και τα πετεινά του ουρανού, δηλ. οι κακές σκέψεις μας, τον κατέφαγαν.

 Ούτε στις καρδιές που μοιάζουν με πέτρινο έδαφος, όπου μολονότι δέχονται μετά χαράς τον σπόρο του λόγου, αυτός δεν βγάζει βαθειές ρίζες –γιατί είναι καρδιές χωρίς βάθος κι ο σπόρος μόλις βλαστήσει ξεραίνεται. Ούτε και στις καρδιές που μοιάζουν με γη γεμάτη αγκάθια (τις φροντίδες και τις μέριμνές μας), που πνίγουν τον σπόρο μόλις φυτρώσει. Καρποφορεί μόνο στις καρδιές που μοιάζουν με την καλή γη και δίνουν καρπό, άλλη εκατό φορές περισσότερο, άλλη εξήντα και άλλη τριάντα».

(Νικολάι Γκόγκολ, Στοχασμοί στη Θεία Λειτουργία)

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Στα παλιά χρόνια, που οι Χριστιανοί βαπτίζονταν σε μεγάλη ηλικία, όσοι δεν είχαν βαπτισθεί ακόμη, αλλά πήγαιναν στη Θεία Λειτουργία για να ακούσουν τον Λόγο του Θεού –οι Κατηχούμενοι- έφευγαν από το ναό μετά το Ευαγγέλιο, μόλις τελείωνε ο Ιερέας το κήρυγμα. Έμεναν τότε μόνο οι βαπτισμένοι Χριστιανοί, οι Πιστοί. Αυτοί μόνο μπορούσαν να συμμετέχουν στη Θεία Λειτουργία και όταν θα ερχόταν η ώρα, να κοινωνούν.

Έτσι, μετά το Ευαγγέλιο αρχίζει το μέρος της Θείας Λειτουργίας, που ονομάζεται Λειτουργία των Πιστών.

Από το σημείο αυτό δεν επιτρέπεται να φεύγει κανείς από το ναό. Όλοι θα μείνουν μέχρι το τέλος της Θ. Λειτουργίας!

Ο ψάλτης αρχίζει τον Χερουβικό Ύμνο, που καλεί τους πιστούς να ξεχάσουν κάθε φροντίδα την ώρα εκείνη, γιατί θα υποδεχθούν τον Βασιλιά των Όλων, μαζί με στρατιές Αγγέλων.

Την ώρα εκείνη ο Ιερέας απλώνει πάνω στην Αγία Τράπεζα το Ειλητό, ένα μεταξωτό πανί, που εικονίζει την ταφή του Κυρίου. Πάνω σ’ αυτό το πανί θα τοποθετηθούν, μετά τη Μεγάλη Είσοδο, ο άγιος Δίσκος (που περιέχει τον Αμνό και τις μερίδες της Παναγίας, των Αγίων και όλων των πιστών) και το Άγιο Ποτήριο (που περιέχει κρασί και λίγο νερό). Ύστερα, βγαίνει στην Ωραία Πύλη και θυμιάζει όλους τους πιστούς για να θυμίσει σε όλους πως πρέπει να κατευθύνουν την προσευχή τους σαν θυμίαμα μπροστά στον Κύριο, λέγοντας τον 50^ο ψαλμό του Δαυίδ, δηλαδή τον ψαλμό της μετανοίας. Το θυμίαμα αυτό συμβολίζει τη σμυρναλόη του Νικοδήμου. Πριν πάρει στα χέρια του ο Λειτουργός τα τίμια Δώρα, ζητά συγγνώμη από τους τυχόν συλλειτουργούς του Ιερείς, και κατόπιν βγαίνει στην Ωραία Πύλη και ζητά συγγνώμη από το λαό.

Ακολουθεί η Μεγάλη Είσοδος.

Ο Ιερέας ξεκινάει από την Προσκομιδή και, κρατώντας τον Άγιο Δίσκο και το Άγιο Ποτήριο, περνάει ανάμεσα από τους πιστούς και από την Ωραία Πύλη μπαίνει στο Ιερό Βήμα για να τα τοποθετήσει πάνω στην Αγία Τράπεζα και να τα σκεπάσει με ένα τετράγωνο ύφασμα, τον «Αέρα», που συμβολίζει το λίθο που σφράγισε τον Πανάγιο Τάφο.

Η λιτανεία αυτή συμβολίζει την είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα για το πάθος και την πορεία του Κυρίου προς τον Γολγοθά και τον Πανάγιο Τάφο (δηλαδή την εναπόθεση Του στην Αγία Τράπεζα). Λέγεται «Μεγάλη Είσοδος» διότι πλησιάζει η τέλεση του μεγάλου Μυστηρίου. Το θυμίαμα κατά την Μεγάλη Είσοδο συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα με τη φωτιά του θυμιατού και τον ευωδιαστό καπνό του θυμιάματος. Το θυμίαμα μετά την απόθεση των τιμίων Δώρων επάνω στο Αντιμήνσιο και την κάλυψη τους με τον Αέρα, υποδηλώνει τα αρώματα των Μυροφόρων. Σε ορισμένους ναούς και στα μοναστήρια, μετά την Μεγάλη Είσοδο, κλείνονται πρώτα τα Βημόθυρα (οι ξύλινες μικρές πόρτες της Ωραίας Πύλης), που σημαίνουν την κάθοδο στον Άδη, και κατόπιν το καταπέτασμα (η κουρτίνα της Ωραίας Πύλης), που υποδηλώνει την εγκατάσταση της κουστωδίας.

ΣΥΝΑΠΤΗ ΤΙΜΙΩΝ ΔΩΡΩΝ – ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΙΣΤΕΩΣ – ΑΓΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Ύστερα από τη Μεγάλη Είσοδο ακολουθούν οι «Αιτήσεις». Με αυτές ο Ιερέας μας καλεί να ζητήσουμε από τον Κύριο ειρηνική και χωρίς αμαρτίες την ημέρα μας, Άγγελο φύλακα από κάθε κακό, συγχώρηση των αμαρτιών μας, τα καλά και ωφέλιμα για τις ψυχές μας και ειρήνη στον κόσμο και άλλα πνευματικά αγαθά. Κι εμείς, σε κάθε αίτηση, απαντάμε: «Παράσχου, Κύριε» (δηλαδή, «Χάρισέ μας, Κύριε»).

Κατόπιν μας προτρέπει να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο. Στηρίζεται στα λόγια του Χριστού, σύμφωνα με τα οποίαδεν είναι δυνατόν να προσφέρει κανείς το δώρο του στον Θεό, αν προηγουμένως δεν έχει συγχωρεθεί με τον αδελφό του.

Πλησιάζει μετά η ομολογία της πίστεως, όταν δηλαδή όλοι μαζί θα πούμε το «Πιστεύω». Γι’ αυτό ακολουθεί το παράγγελμα του διακόνου: «Τας θύρας, τας θύρας! Εν σοφία πρόσχωμεν». Στα παλιά χρόνια οι θυρωροί έπρεπε να προσέχουν τις πόρτες, μήπως μπει στο ναό κάποιος κατηχούμενος ή άπιστος.

Ενώ απαγγέλουμε το Σύμβολο της Πίστεως, ο Ιερέας ξεσκεπάζει τα τίμια Δώρα και ανακινεί πάνω τους τον «Αέρα». Αυτό συμβολίζει την πνοή του Αγίου Πνεύματος, που σε λίγο θα τα καθαγιάσει.

Μετά καλούμαστε να σταθούμε με ευλάβεια και σεβασμό: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου…». Τώρα θα προσφέρουμε στο Θεό το μεγάλο Μυστήριο, δείγμα λατρείας και αφοσίωσης.

Ο Ιερέας αρχίζει να απαγγέλλει τη μεγάλη ευχή του Καθαγιασμού των τιμίων Δώρων. Με αυτήν ευχαριστεί τον Θεό για όσα μας έχει δώσει και ιδίως, γιατί έστειλε τον Μονογενή Υιό Του που μας παρέδωσε το μεγάλο Μυστήριο.

Στο σημείο αυτό εκφωνεί τα λόγια, με τα οποία ο Κύριος συνέστησε το Μυστήριο στη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου:

«Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το Σώμα, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών» -δηλαδή, «Λάβετε και φάγετε, αυτό είναι το Σώμα μου, που για χάρη σας κομματιάζεται, για τη συγχώρεση των αμαρτιών σας». Την ώρα αυτή ο Ιερέας δείχνει το ψωμί, που σε λίγο θα γίνει Σώμα Χριστού.

Και μετά από λίγο, δείχνει το Άγιο Ποτήριο με το κρασί και λέει:

«Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ ημών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» -δηλαδή, «Πιείτε απ’ αυτό όλοι, αυτό είναι το Αίμα μου, το αίμα της Καινής Διαθήκης, που χύνεται για σας και για όλους, για την άφεση των αμαρτιών σας».

Και καταλήγει ο Ιερέας, υψώνοντας μαζί τον Άγιο Δίσκο και το Άγιο Ποτήριο: «Τα σα εκ των σων σοί προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα» -δηλαδή, «αυτά τα δικά Σου Δώρα προσφέρουμε σ’ Εσένα σε κάθε καιρό και για όλες τις ευεργεσίες Σου».

Και ακολουθεί η μεγάλη στιγμή. Ο Ιερέας παρακαλεί τον Θεό να στείλει το Άγιο Πνεύμα στα τίμια Δώρα και να τα μεταβάλει σε Σώμα και Αίμα Χριστού.

Ο Ιερέας ευλογεί με το σημείο του Σταυρού πάνω από τον Άγιο Άρτο, λέγοντας: «Και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον σώμα του Χριστού σου. Αμήν» -δηλαδή, «Και κάνε αυτόν τον Άρτο, το ίδιο το τίμιο Σώμα του Χριστού Σου. Αμήν».

Και μετά ευλογεί πάνω από το Άγιο Ποτήριο, λέγοντας: «Το δε εν τω Ποτηρίω τούτω τίμιον αίμα του Χριστού σου. Αμήν» -που σημαίνει: «Κι αυτό που είναι μέσα σε τούτο το Ποτήριο, (κάνε το) το ίδιο το τίμιο Αίμα του Χριστού Σου. Αμήν».

Και στη συνέχεια, ευλογώντας σταυρωτά τον Άγιο Άρτο και το Άγιο Ποτήριο, ο Ιερέας λέει: «Μεταβαλών τω Πνεύματί Σου τω Αγίω. Αμήν, αμήν, αμήν» -δηλαδή, «Αφού τα μεταβάλεις με το Πνεύμα Σου το Άγιο. Αμήν, αμήν, αμήν».

Έτσι γίνεται το θαύμα της μεταβολής του ψωμιού και του κρασιού, που προσέφεραν οι Χριστιανοί, στο ίδιο το Σώμα και το ίδιο το Αίμα του Χριστού. Πόσο μεγάλη είναι η τιμή που μας γίνεται, να παρευρισκόμαστε στο μεγάλο αυτό θαύμα!

Την ίδια ώρα οι πιστοί ψάλλουν: «Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοί ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου ο Θεός ημών» -που σημαίνει: «Εσένα υμνούμε, Εσένα ευλογούμε, Εσένα ευχαριστούμε, Κύριε, και Σε παρακαλούμε, Θεέ μας».

Μετά τον Καθαγιασμό των τίμιων Δώρων, ο Ιερέας μνημονεύει όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Πρώτα τους Αγίους –και εξαιρετικά την Θεοτόκο. Ύστερα τους κεκοιμημένους Χριστιανούς. Τέλος, τους ζωντανούς, με πρώτον τονΑρχιεπίσκοπο. Και για να μη μείνει κανείς έξω από το μεγάλο Δείπνο, στο τέλος ζητάει από τον Κύριο να θυμηθεί: «και ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει και πάντων και πασών» -δηλαδή, «και όλους όσους έχει στο νου του ο καθένας, άντρες και γυναίκες».

Σε λίγο, αρχίζει η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία.

ΔΙΠΤΥΧΑ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ

Μετά τον Καθαγιασμό των τίμιων Δώρων, ο Ιερέας μνημονεύει όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Πρώτα τους Αγίους –και εξαιρετικά την Θεοτόκο. Ύστερα τους κεκοιμημένους Χριστιανούς. Τέλος, τους ζωντανούς, με πρώτον τονΑρχιεπίσκοπο. Και για να μη μείνει κανείς έξω από το μεγάλο Δείπνο, στο τέλος ζητάει από τον Κύριο να θυμηθεί: «και ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει και πάντων και πασών» -δηλαδή, «και όλους όσους έχει στο νου του ο καθένας, άντρες και γυναίκες».

Σε λίγο, αρχίζει η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία.

Όταν ο Ιερέας παύσει να μνημονεύει τα ονόματα των πιστών, βγαίνει στην Ωραία Πύλη και ευλογεί όλο το εκκλησίασμα με τον Τίμιο Σταυρό, λέγοντας: «Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών», δηλαδή: «Και ας είναι οι δωρεές του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού μαζί με όλους σας». Και οι πιστοί απαντούν: «Και μετά του πνεύματός σου» -«Και με το δικό σου πνεύμα».

Και τότε, αμέσως αρχίζει η

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Με μια σειρά δεήσεις μπροστά από τα καθαγιασμένα ήδη Τίμια Δώρα, ο Ιερέας παρακαλεί τον Θεό να αξιώσει αυτόν και τους πιστούς να μεταλάβουν τα άχραντα μυστήρια. Και ο λαός απαντά: «Κύριε ελέησον» ή «Παράσχου Κύριε».

Τότε απαγγέλουν όλοι μαζί την «Κυριακή προσευχή», δηλ. την προσευχή που δίδαξε ο Κύριος στους μαθητές του, πάνω σε ένα ύψωμα της Γαλιλαίας:

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Με την Κυριακή προσευχή, το Πάτερ ημών δηλαδή, οι πιστοί παρακαλούν τον Θεό, που τον ονομάζουν Πατέρα τους:

• Να δοξάζεται το όνομα του Θεού σε όλους τους ανθρώπους, με τα λόγια και τα έργα των πιστών Του
• Να έρθει η Βασιλεία του Θεού στις ψυχές όλων των ανθρώπων
• Να εφαρμόζεται από όλους τους ανθρώπους το άγιο θέλημα του Θεού
• Να δώσει ο Θεός «τον επιούσιο άρτο», δηλ. όλα όσα είναι αναγκαία για την ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, και πρώτα απ’ όλα το ίδιο το Σώμα και το Αίμα Του
• Να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους, με την προϋπόθεση ότι κι αυτοί θα συγχωρούν τις αμαρτίες των άλλων
• Να μην επιτρέψει να βρεθούν σε περιστάσεις που θα τους εκθέσουν στον κίνδυνο της αμαρτίας.

Και στο τέλος, ομολογούν –με το στόμα του Ιερέα- ότι ο Θεός μπορεί να τους δώσει όλα αυτά γιατί είναι ο αιώνιος βασιλιάς και ο Παντοδύναμος Θεός, που προστατεύει και βοηθά τους ανθρώπους.

Στη συνέχεια ο Ιερέας ευλογεί τους πιστούς, λέγοντας: «Ειρήνη πάσι» -«Ειρήνη σε όλους»- και σε λίγο τους λέει: «Πρόσχωμεν» -«Ας προσέξουμε».

Αμέσως ύστερα, υψώνει τον Άγιο Άρτο και αναφωνεί: «Τα άγια τοις αγίοις»-δηλαδή, «Τα άγια Δώρα είναι για τους αγίους». Εννοεί με αυτό ότι πρέπει να είναι άγιοι όσοι θα δεχτούν μέσα τους το Άγιο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Ότι δηλαδή πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι και καθαρισμένοι από τις αμαρτίες τους για να κοινωνήσουν. Και βέβαια, ο Χριστιανός καθαρίζεται από τις αμαρτίες όταν τις ακουμπά στο επιτραχήλιο του Πνευματικού, στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης, αφού πρώτα μετανοήσει (μετανοιώσει) ειλικρινά γι’ αυτές. Τότε κλείνει η Ωραία Πύλη.

Ο Ιερέας χωρίζει σε 4 μέρη τον Άγιο Άρτο. Το πρώτο από αυτά τα μέρη το ρίχνει μέσα στο Άγιο Ποτήριο, που περιέχει το πανάχραντο Θείο Αίμα. Το δεύτερο το βάζει στην άκρη για να κοινωνήσουν ο ίδιος και ο διάκονος, χωριστά από το Αίμα. Και τα άλλα μέρη τα κόβει σε μικρότερα τεμάχια, ανάλογα με τον αριθμό εκείνων που θα κοινωνήσουν.

Μ’ αυτόν τον τεμαχισμό δεν διαιρείται το Σώμα του Χριστού. Και στο μικρότερο κομματάκι απ’ αυτά διατηρείται ολόκληρος ο Χριστός – όπως κάθε μέλος του ζωντανού σώματος μας είναι παρούσα ψυχή, όχι μερισμένη, αλλά ενιαία και αδιαίρετη. Όπως σε ένα καθρέφτη, που αν σπάσει σε χίλια κομμάτια, τα ίδια αντικείμενα εξακολουθούν να καθρεφτίζονται ακόμα και στο μικρότερο κομμάτι. Όπως τέλος ένας ήχος διατηρείται ακέραιος και ολόκληρος έστω και αν τον ακούνε χιλιάδες αυτιά.

Ακόμη, θα ρίξει στο Άγ. Ποτήριο το «άγιο ζέον», δηλ. ζεστό νερό, που συμβολίζει την ζεστή Πίστη όσων συμμετέχουν στη Θ. Λειτουργία και τη θερμότητα του Αγίου Πνεύματος.

Ύστερα γονατίζει και διαβάζει κάποιες ευχές με τις οποίες παρακαλεί τον Κύριο να μεταλάβει αξίως. Ο ίδιος και ο διάκονος, αν υπάρχει, κοινωνούν πρώτα το Σώμα και μετά το Αίμα του Κυρίου, χωριστά. Και αφού κοινωνήσουν, βάζουν προσεκτικά ό,τι υπάρχει πάνω στον Άγιο Δίσκο, μέσα στο Άγιο Ποτήριο.

Στον καιρό της πρώτης Εκκλησίας, οι πιστοί κοινωνούσαν τα θεία Μυστήρια χωριστά, όπως σήμερα οι κληρικοί, παίρνοντας ο καθένας στα χέρια του το πανάχραντο Σώμα του Κυρίου, και πίνοντας ύστερα από το Ποτήριο το πανάχραντο Αίμα Του. Όταν όμως κάποιοι χριστιανοί αμαθείς και απαίδευτοι – χριστιανοί στο όνομα μόνο – άρχισαν να παίρνουν τα Τίμια Δώρα στα σπίτια τους και να τα χρησιμοποιούν σε δεισιδαιμονικές και βλάσφημες τελετές, ή και μέσα στην Εκκλησία να τα αντιμετωπίζουν με ασέβεια, δημιουργώντας θόρυβο και ταραχή, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θέσπισε να δίνονται στο λαό ενωμένα το Σώμα και το Αίμα. Και όχι μέσα στα χέρια τους, αλλά απευθείας στο στόμα, με την αγία Λαβίδα, που εικονίζει την λαβίδα εκείνη με το αναμμένο κάρβουνο, με την οποία το πύρινο Σεραφείμ άγγιξε τα χείλη του προφήτη Ησαΐα, θυμίζοντας έτσι σε όλους τι είναι αυτό που άγγιξε τα χείλη τους. Αφού κοινωνήσει πρώτα ο ίδιος και έπειτα μεταδώσει τα Θεία Δώρα και στο διάκονο, ο λειτουργός του Χριστού, εμφανίζεται σαν ένας καινούργιος άνθρωπος, καθαρισμένος με τη θεία Κοινωνία από όλα του τα αμαρτήματα, σαν αληθινά άγιος αυτή τη στιγμή και άξιος να μεταδώσει τα Θεία Δώρα στους πιστούς.

ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ

Βγαίνει στην Ωραία Πύλη, κρατώντας το Άγιο Ποτήριο και καλεί τους πιστούς λέγοντας: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» -δηλαδή, «Πλησιάστε με φόβο Θεού, πίστη και αγάπη».

Και όσοι είναι προετοιμασμένοι –καθαρισμένοι από τις αμαρτίες τους, νηστικοί εκείνο το πρωΐ, χωρίς μίσος για κάποιον αδελφό τους, με προσευχή- πλησιάζουν για να δεχθούν μέσα τους το Σωμα και το Αίμα του Χριστού. Για να γίνουν «σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού» -δηλ. για να έχουν το ίδιο με τον Χριστό Σώμα και το ίδιο Αίμα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ – ΑΠΟΛΥΣΗ

Μετά την Θ. Κοινωνία ψέλνουν όλοι το «Είδομεν το φως το αληθινόν…», έναν ύμνο για το Άγιο Πνεύμα, με τον οποίο ομολογούν την πίστη τους στην Αγία Τριάδα και την δοξολογούν, με αφορμή το μεγάλο μυστήριο που τελέσθηκε με τη δύναμη του Τριαδικού Θεού και στο οποίο όλη η Εκκλησία συμμετείχε.

Όλοι οι πιστοί ευχαριστούν τον Θεό, για το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το οποίο κοινώνησαν. Και βέβαια, εννοείται ότι κανείς δεν φεύγει πριν ευχαριστήσει τον Θεό για τα μεγάλα αυτά Δώρα. Αλλιώς μοιάζει με τον Ιούδα, που έφυγε από τον Μυστικό Δείπνο, αμέσως μόλις έλαβε από τον Άρτο.

Οι πιστοί, γεμάτοι ευγνωμοσύνη στον Κύριο για την Θεία Κοινωνία και για τις πλούσιες ευλογίες ψέλνουν τον ύμνο του Ιώβ: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και εως του αιώνος» -«Ας είναι το όνομα του Κυρίου ευλογημένο, τώρα και πάντοτε».

Ύστερα, ο Ιερέας ευλογεί τους πιστούς και κάνει την απόλυση. Τώρα οι πιστοί μπορούν να απολυθούν εν ειρήνη, δηλαδή να αποχωρήσουν από το ναό με την ειρήνη του Θεού, για να πάνε στο σπίτι τους να … συνεχίσουν την Θεία Λειτουργία. Όχι απαραίτητα να ψάλλουν, αλλά με την συμπεριφορά τους από εκεί και στο εξής  να φέρονται όπως αρμόζει σε όποιον κατοικεί μέσα του ο Χριστός. Να μεταφέρουν τον αγιασμό που δέχθηκαν σε όλους τους γύρω τους, στους οποίους βέβαια θα φέρονται με την αγάπη του Χριστού, που πρώτα στην Θ. Λειτουργία έζησαν.

Όσοι δεν κοινώνησαν, στο τέλος παίρνουν αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα. Αντίδωρο είναι αυτό που δίνεται αντί για το δώρο, την Θ. Ευχαριστία. Ο καθένας, παίρνοντας ένα κομμάτι αντίδωρο, πρέπει να το δέχεται σαν ψωμί από το συμπόσιο εκείνο, όπου ο ίδιος ο Δημιουργός μίλησε στον λαό Του, και να το τρώει με ευλάβεια, θεωρώντας όλους τους ανθρώπους γύρω του σαν αληθινά και πολυαγάπητα αδέρφια του. Και, σύμφωνα με την αρχαία συνήθεια, πρέπει να το φάει πριν από κάθε άλλη τροφή. Μπορεί ακόμη να το πάρει στο σπίτι, στην οικογένειά του, ή να το προσφέρει σε αρρώστους, σε φτωχούς και σε κάθε άλλον, που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπόρεσε να έρθει στην εκκλησία για την Λειτουργία.

Αλλά και όποιος κοινώνησε προσέχει, σύμφωνα με την παλαιά ευλαβική συνήθεια, να μην φτύσει την ημέρα εκείνη. Το αίμα του, είπαμε, έχει γίνει ένα με του Χριστού το Αίμα και στο στόμα του ενδέχεται να βρίσκεται ακόμη κάποιο μικρό κομμάτι Αγίου Άρτου, που ωστόσο είναι ολόκληρο του Χριστού το Σώμα.

Και βέβαια, δεν συμμετέχουμε στα άχραντα μυστήρια μόνο κάθε… Χριστούγεννα και Πάσχα. Σίγουρα, αν δεν κοινωνήσουμε σ’ αυτές τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίοας μας, τα κοσμικά τραπέζια και τα πανηγύρια μόνο δεν έχουν κανένα νόημα. Δεν γεννιέται μέσα μας ο Χριστός ούτε ζούμε την Ανάστασή Του. Μόνο με την Θεία Κοινωνία γίνεται αυτό.

Η συμμετοχή μας, ωστόσο, να είναι όσο γίνεται πιο τακτική. Εννοείται, με την ευλογία του πνευματικού μας και μετά από κατάλληλη προετοιμασία. Όσο συχνότερα μπορεί κανείς να παίρνει μέρος σ’ αυτό το ιερό πανηγύρι της Αγάπης.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/07/theia-leitourgia.html#ixzz2Z239csqn

2960 - Ο Χριστιανισμός απέναντι στην οικονομική κρίση

2960 - Ο Χριστιανισμός απέναντι στην οικονομική κρίση

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΣΑΠΑΚΗ

Το επίκαιρο αυτό θέμα ανέπτυξε στο Πνευματικό Κέντρο της Ι. Αρχιεπισκοπής Κρήτης ο Αγιορείτης πατριώτης μας, ιερομόναχος π. Αντύπας, προσκεκλημένος από το Σύλλογο "Φίλοι του Αγίου Όρους" Ηρακλείου την Κυριακή 18 Μαρτίου, παρουσία του Αρχιεπισκόπου μας κ.κ. Ειρηναίου, σε μια αίθουσα κατάμεστη από πλήθος κόσμου, με τα εξής περιληπτικά λόγια:

Ιερομόναχος π. Αντύπας Αγιορείτης

Θα πρέπει όλοι μας και σαν άτομα άλλα και σαν έθνος να υπομείνουμε καρτερικά, με γενναιότητα και ελπίδα στο Θεό, τα όσα επισώρευσε η οικονομική κρίση που δημιούργησαν οι ξένοι αλλά και οι εγχώριοι παράγοντες, προφανώς όχι για να βοηθήσουν την πατρίδα μας, αλλά για να τη λεηλατήσουν, να τη ρημάξουν, να την κλέψουν, να την πτωχεύσουν, να την ταπεινώσουν και τέλος να την εξαφανίσουν, όσο κι αν φαίνονται τα λεγόμενα υπερβολικά.

Ο Θεός

Αλλά πριν δούμε αν αυτό είναι εφικτό σε αυτούς, υπάρχει και ο Θεός που αυτοί δεν υπολογίζουν και ο οποίος αγαπά - είναι υπερβέβαιο - την Ελλάδα μας. Οι εμπνευστές και δημιουργοί της κρίσης κατά κανόνα είναι ανθέλληνες, άθεοι και σφοδροί πολέμιοι του Χριστιανισμού και ιδιαίτερα της Ορθοδοξίας. Είναι αυτοί που προσπαθούν να επιβάλλουν μια παγκόσμια κυβέρνηση, μια παγκόσμια κυριαρχία, μια οικονομία, με ένα νόμισμα και γιατί όχι μία θρησκεία. Την παγκοσμιοποίηση! Τη νέα εποχή! Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο, που είναι ο Θεός! Η γη δεν είναι δική τους, ούτε οι άνθρωποι το κοπάδι τους.

Οι αφανείς και κρυμμένοι Άγιοι

Το σοβαρό εμπόδιο γι’ αυτούς είναι το μικρό ποίμνιο, εκείνοι οι λίγοι, οι αφανείς και κρυμμένοι Άγιοι, που προσπαθούν μέσα σε αυτά τα δύσκολα χρόνια να φυλάξουν με ακρίβεια τις εντολές του Θεού και να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια του Ευαγγελίου. Αυτούς φοβούνται, τους σύγχρονους Αγίους, από τους οποίους έχει ακόμα, Δόξα τω Θεώ, η πατρίδα μας, που με τις δυνατές προσευχές τους δυσκολεύουν τις δυνάμεις του σκότους στην υλοποίηση των καταχθόνιων σχεδίων τους. Μας χλεύασαν, μας περιγέλασαν, μας ταπείνωσαν, ιδιαίτερα οι Γερμανοί "φίλοι μας", που προφανώς, έστω και αργά, εκδικούνται την ταπείνωση και την ήττα που υπέστησαν κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εν πολλοίς από την θαρραλέα αντίσταση του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα της λεβεντογέννας, αγιοτόκου και ηρωοτόκου Κρήτης μας! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε η εποχή που προφήτεψε ο αγιασμένος Παΐσιος, «θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σαν να μην έχετε», διότι πράγματι μας κυβερνούν δυστυχώς οι ξένες δυνάμεις! Η τρόικα!

Απελπισία

Με την απειλή της ολοκληρωτικής πτώχευσης, πείνας και χρεωκοπίας, φέρνουν τον κόσμο σε τέλεια απελπισία, σε κατάσταση πανικού μη στερηθεί και αυτόν τον επιούσιο άρτο. Η Ελλάδα, η κοιτίδα του πολιτισμού, η πατρίδα της φιλοσοφίας, της ποίησης, των τεχνών και των επιστημών, που τόσα πολλά προσέφερε στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, χτυπήθηκε πρώτη! Η Ελλάδα μας θυσιάστηκε πρώτη προς όφελος των τραπεζών και οι Έλληνες έσωσαν τις ευρωπαϊκές τράπεζες και το ΔΝΤ! Την Ορθοδοξία μας θέλουν να χτυπήσουν!!

Κατάθλιψη

Η κατάθλιψη κατάντησε η εθνική νόσος και το χειρότερο αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες, καθώς οι αυτόχειρες έφτασαν δυστυχώς τους 2.000 σε 2 χρόνια! Ποιος χρεωμένος και ποιος πεινασμένος θα σκεφτεί την εθνική κυριαρχία, που έτσι και αλλιώς τη χάσαμε; Ποιος θ’ ανησυχήσει για το Αιγαίο ή τη Μακεδονία; Ποιος θα θυμηθεί το Καστελόριζο; Ποιός θα στεναχωρηθεί για τον ορυκτό πλούτο και τα πετρέλαια, που έχει, όπως λένε οι ειδικοί, σε αυτάρκεια η πατρίδα μας και που θα μοιραστούν προς ίδιον όφελος Γερμανοί και Αμερικανοί;

Η ευθύνη

Λίγο ψωμί ζητά ο Έλληνας, εκεί τον οδήγησαν για να κάμψουν το φρόνημά του, μα εύλογα θα διερωτηθεί κάποιος: Εμείς δε φταίμε σε τίποτα, ώστε να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση; Δεν έχουμε καθόλου ευθύνη για την κατάντια μας; Βεβαίως και έχουμε και μεγάλη μάλιστα. Το κάστρο έπεσε, δυστυχώς, από μέσα στα χέρια των εχθρών. Εμείς ανοίξαμε τις πόρτες και σκάψαμε το λάκκο μας, και η ουσία της υπόθεσης είναι ότι αυτή η κρίση είναι κρίση αποτελέσματος συγκεκριμένων επιλογών.

Οι πολιτικοί

Πρώτο ζήτημα, αν θέλετε, είναι το γεγονός ότι η πολιτική έδωσε τα πρωτεία στη οικονομία. Είχαμε μια νίκη της οικονομίας επί της πολιτικής. Οι πολιτικοί παραιτήθηκαν από το να ρυθμίζουν τα ζητήματα της ζωής, και άφησαν τους νόμους του κέρδους και της αγοράς ως να είναι φυσικοί νόμοι και αυτορυθμίζονταν! Μεγάλο λάθος! Τον αληθινό άνθρωπο, την προσωπικότητά του, το πρόσωπο του Θεού, το θυσίασαν στις σκοπιμότητες και στη λατρεία του κέρδους!

Τα δανεικά

Το δεύτερο ζήτημα, που θα προσθέσουμε εμείς, είναι ότι τα δανεικά με τα οποία ζούσαμε τόσα χρόνια τώρα δεν πήγαιναν στην ανάπτυξη και την αξιοποίηση των φυσικών πόρων και για το κοινό συμφέρον, αλλά πήγαιναν στις τσέπες των επιτήδειων πολιτικών, φίλων και μη, όπως αλληλοκατηγορούνται οι πολιτικοί μας, καθώς και στο κομματικό και ατομικό συμφέρον και όχι στο εθνικό.

Για το χρήμα

Από την άλλη, ο νεοέλληνας έγινε υπερκαταναλωτικός. Στο βωμό της καλοπέρασης θυσίασε το φιλότιμο, την ανθρωπιά, το λόγο τιμής, τον κόπο, την εντιμότητα, την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη. Στη λατρεία του χρήματος θυσίασε την πατρίδα, την οικογένεια, αρχές και παραδόσεις. Θυσίασε την ίδια την πίστη του στο Θεό των πατέρων του, θυσίασε ακόμη την αγάπη και την αλληλεγγύη προς τον πλησίον, που έγινε ξένος και άγνωστος, έστω και αν κατοικούσε στο διπλανό διαμέρισμα. Λίγο ο ένας, λίγο ο άλλος, ξεφύγαμε βίαια από τη σωστή πορεία. Όταν δε βαδίζουμε το φωτεινό δρόμο του Ευαγγελίου, επόμενο είναι να πέσουμε σε σκοτεινά μονοπάτια, επόμενο είναι και το κράτος να βαδίζει στην καταστροφή.
Απότοκος λοιπόν της πνευματικής κρίσης είναι η οικονομική κρίση, η πείνα και η εξαθλίωση, από την οποία, αν το θελήσουμε, μπορούμε να βγούμε, όταν προσέξουμε στο εξής και αλλάξουμε πορεία, διορθώνοντας όλοι μας συμπεριφορές, νοοτροπίες και καταστάσεις. Περιφρονήσαμε όσο τίποτα να φανούμε αλληλέγγυοι στο διπλανό μας, φροντίζοντας μόνο και μόνο το ατομικό μας συμφέρον!

Η "δίκη"

Η κρίση είναι ελληνική λέξη και σημαίνει "δίκη". Έως τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποίησαν τη λέξη "δίκη" αντί για τη λέξη "κρίση". Η αποστασία των ανθρώπων από το Θεό και η κατάργηση των 10 εντολών προκάλεσαν αυτήν την κρίση και ο Θεός την επέτρεψε ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον.

Δοκιμασία

Αν εμείς τουλάχιστον οι λεγόμενοι ορθόδοξοι χριστιανοί θεωρήσουμε και αυτήν την κρίση ως "θεία δίκη", αν τη θεωρήσουμε σαν μια δοκιμασία που επέτρεψε ο καλός Θεός για το καλό μας, τότε είναι βέβαιο πως θα τα καταφέρουμε να την αντιμετωπίσουμε με θάρρος και ανδρεία! Διαβεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος και είναι επίσης βέβαιο πως οι δοκιμασίες και οι παντός είδους πειρασμοί έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα και είναι έκφραση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Να τι λέει επ’ αυτών ο Ιερός Χρυσόστομος: «Ο Θεός, θέλοντας να καταστήσει την ψυχή κατάλληλη για την αρετή και τη στύφει και στο χωνευτήριο τη ρίχνει και στη δοκιμασία των πειρασμών την παραδίδει, για να τονώσει τους αδιάφορους και διαλυμένους και να γίνουν οι αδόκιμοι περισσότερο δόκιμοι και ακατανίκητοι από τις επιβουλές των δαιμόνων και τις παγίδες του διαβόλου και όλοι πάρα πολύ ικανοί για την υποδοχή των μελλοντικών αγαθών. Άνθρωπος», λέγει, «απείραστος είναι αδόκιμος». Και ο Παύλος πάλι λέγει ότι «η θλίψη φέρνει υπομονή και η υπομονή τη δοκιμή» και οπωσδήποτε θ’ αξιωθείς της μεγάλης δωρεάς του Θεού, φτάνει με ευχαρίστηση να υπομένεις τα κακά που σου έρχονται σαν ευλογία, όπως ο Ιώβ, που τελικά δικαιώθηκε!

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Πειρασμοί και δοκιμασίες

Οι πειρασμοί λοιπόν και οι δοκιμασίες οπωσδήποτε θα έρθουν και είναι ανάγκη να είμαστε έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουμε, με την προσευχή πρωτίστως. Οι πειρασμοί είναι εξίσου ωφέλιμοι για μας. Φτάνει να τ΄ αντιμετωπίσουμε και να τ΄ αξιοποιήσουμε σωστά, όπως τονίζει και ο Ρώσος Άγιος Μακάριος της Όπτινα. Θα ήταν παράλειψη να μην ακούσουμε και το δικό μας φωτισμένο όσιο Παΐσιο τι έλεγε για τους πειρασμούς «Με τους πειρασμούς, αν τους αξιοποιήσουμε σωστά, δίνεται η ευκαιρία, επειδή πολλές φορές η ζωή μας είναι αντιευαγγελική, να γίνει "ευαγγελική"». Όταν δοκιμάζει κανείς τους πειρασμούς, διαπιστώνει την αδυναμία του, ταπεινώνεται και έτσι ελκύει τη χάρη του Θεού. Χωρίς την παραχώρηση του Θεού δεν παιδεύεται ο άνθρωπος και τούτο γίνεται για να μετανοήσει και να ωφεληθεί η ψυχή του. Έτσι ο καλός Θεός με πικρά φάρμακα δίνει την υγεία της ψυχής μας. Ο ίδιος είπε: «Ζητείται πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν», και σίγουρα δεν είπε ψέματα. Αυτό είναι και κατά τον π. Παΐσιο το βαθύτερο νόημα της ζωής: Η σωτηρία της ψυχής μας! Αν κάνουμε έτσι, είναι βέβαιο ότι καθημερινά θα βλέπουμε θαύματα. Καθημερινά θα βλέπουμε λύσεις, καθημερινά θα βλέπουμε να μας έρχονται αγαθά. Γεμάτη και η ιστορία της πατρίδας μας από τέτοιες θείες επεμβάσεις. Αλήθεια, πόσα δεν πέρασε στη μακραίωνη ιστορία της!

«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και τα τέκνα της ζουν και θα ζουν, όταν βεβαίως αγαπούν την πατρίδα μας, είναι κοντά στον Χριστό και μέσα στην Εκκλησία Του και στη ζεστή οικογένειά του!

«Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα ήταν όπως ένα παιδί χωρίς πιστοποιητικό γέννησης» (Βαλερί Ζισκάρ Ντεστέν)... Η Ελλάδα μπορεί να ζήσει και μόνο με την ιστορία της, τις παραδόσεις και την ορθόδοξη πίστη της. Τα τέκνα της άλλωστε είναι φιλότιμα και εργατικά. Δεν είναι όπως τα παρουσιάζουν οι μισέλληνες «τέκνα μισητά, τεμπέληδες, διεστραμμένα και διεφθαρμένα!».

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

Πρέπει να πιστεύουμε

Η μείωση της έντασης και του στρες επιτυγχάνεται με την αύξηση της χριστιανικής πίστης και χριστιανική πίστη σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη στο έλεος, στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού, που δημιούργησε και κυβερνάει τον κόσμο. Απόλυτη πεποίθηση πως «εκείνος μεριμνά και φροντίζει για όλη τη δημιουργία και ιδιαίτερα τον άνθρωπο. Μας παιδαγωγεί ο Θεός και με τα αντίθετα από εκείνα που εμείς θέλουμε και επιθυμούμε. Ο ιερός Χρυσόστομος μάς βεβαιώνει ότι όλα τα επιτρέπει ο δίκαιος και πανάγαθος Κύριος για το συμφέρον της ψυχής μας. Στηρίξου λοιπόν στο έλεος , στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού. Ο πνευματικός άνθρωπος, που είναι απορροφημένος από τα ουράνια και τα θεία, ούτε ανησυχεί, ούτε στεναχωριέται. Όποιος ακουμπάει και στηρίζεται στον Ιησού είναι ειρηνικός και ασφαλής και αισιόδοξος. Να ποιος θα μας βοηθήσει στη δύσκολη αυτή ώρα, να ποιος θα μας συμπαρασταθεί, να και η μοναδική θεραπεία της κρίσης και η αποτελεσματική αντιμετώπισή της. Να η λύση των προβλημάτων, που ως μη όφειλε αυτή επισώρευσε. Ας τα αφήσουμε όλα στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού.

Προσευχή

«Σήμερα, που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός», διαβεβαιώνει ο σοφός και προορατικός π. Παΐσιος. Μόνο, παρακαλώ, αδελφικά να αυξήσουμε τις προσευχές, κλήρος και λαός, να δώσει ο Θεός τη λύση, μιας και οι λύσεις που πρότειναν "ημέτεροι και ενάντιοι" απέτυχαν . Ας γονατίσουμε και ας παρακαλέσουμε με πόνο ν’ αναδείξει ο Θεός των πατέρων μας νέους άξιους ηγέτες που θα αγαπούν τον Χριστό, την οικογένεια και την Ελλάδα, της οποίας, όπως λέγει ο λαϊκός ποιητής, «το μεγαλείο βασίλεμα δεν έχει»! Φτάνει πια ο εμπαιγμός, φτάνει πια η προδοσία, φτάνει πια η ψευτιά, φτάνει πια η κλεψιά, φτάνει πια η ατιμία! Δε μας χρειάζεται η τρόικα. Η Αγία Τριάς μάς χρειάζεται και πιστά τέκνα Αυτής και πατριώτες για να μας κυβερνήσουν. Σημειώστε, παρακαλώ, τούτο τον υπέροχο λόγο του αβά Ησυχίου! «Άφησε το παρελθόν στο έλεος του Θεού, το παρόν εις την αγάπη του και το μέλλον εις την πρόνοιά του».

Μετά τα Πάθη, το Γολγοθά και τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση!!

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!! Οι Μειώσεις των Συντάξεων των Αποστράτων στην ...κρίση

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!! Οι Μειώσεις των Συντάξεων των Αποστράτων στην ...κρίση

Ø Με το ν. 3847/2010, τα δώρα εορτών και αδείας μετονομάζονται σε επιδόματα και το ύψος καθορίζεται 400 ευρώ για Χριστούγεννα και 200 ευρώ για Πάσχα και καλοκαιρινή άδεια.

Ø Με τον ίδιο νόμο τα επιδόματα σταματούν να χορηγούνται σε όσους έχουν ηλικία μικρότερη των 60 ετών και αποστρατεύτηκαν με αίτηση τους ή σε μικτές συντάξεις άνω των 2.500 ευρώ.

Ø Με το ν.3865/2010), επιβάλλεται από 01-08-2010 η Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (1η ΕΑΣ) για μικτή σύνταξη πάνω από 1.400 ευρώ σε ποσοστά από 3 έως 10% (για 1.399 ευρώ, 1η ΕΑΣ = 0 ευρώ μηνιαίως ενώ για 1.401 ευρώ, 1η ΕΑΣ = 42 ευρώ μηνιαίως).

Ø Με τον ίδιο νόμο επί της ουσίας απαγορεύτηκε η εργασία στους αποστράτους.

Ø Με απόφαση του ΔΣ του ΜΤΣ, μειώνεται το μέρισμα για το 2011, κατά 25%. Ανάλογες μειώσεις αποφάσισαν τα ΔΣ των ΜΤΑ και ΜΤΝ.

Ø Με απόφαση της Διοικούσας επιτροπής του ΕΚΟΕΜΣ το βοήθημα μειώνεται σε ποσοστό 10%.

Ø Με το ν.3986/2011, μειώνεται το αφορολόγητο από 12.000 ευρώ σε 8.000 ευρώ.

Ø Με τον ίδιο νόμο & το ν.4002/2011, επιβλήθηκε Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης για μικτά εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ 1% και πάνω από 20.000 ευρώ 2%.

Ø Με τους ανωτέρω νόμους, αναπροσαρμόζεται η 1η ΕΑΣ σε ποσοστά 6 έως 14%, (για 1.399 ευρώ, 1η ΕΑΣ = 0 ευρώ μηνιαίως, για 1.401 ευρώ, 1η ΕΑΣ = 42 ευρώ μηνιαίως, για 1.701 ευρώ, 1η ΕΑΣ = 102 ευρώ μηνιαίως).

Ø Με τους ίδιους νόμους επίσης επιβάλλεται και 2η ΕΑΣ (Έκτακτη Εισφορά Αλληλεγγύης) σε όσους έχουν ηλικία κάτω των 60 ετών στη μικτή σύνταξη πάνω από 1.700 ευρώ 6 έως 10% (για 1.701 ευρώ, 2η ΕΑΣ = 102 ευρώ μηνιαίως).

Ø Με το ν.4024/2011, μειώνεται από 01-11-2011, η μικτή σύνταξη 40% του ποσού που υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ σε όσους είναι κάτω των 55 ετών και δεν έχουν συμπληρώσει 35 χρόνια συντάξιμης υπηρεσίας (για 1.500 ευρώ, μείωση 500Χ40% = 200 ευρώ μηνιαίως).

Ø Με τον ίδιο νόμο, μειώνεται από 01-11-2011, η μικτή σύνταξη 20% του ποσού που υπερβαίνει τα 1.200 ευρώ σε όλους τους υπόλοιπους (για 1.500 ευρώ, μείωση 500Χ20% = 100 ευρώ μηνιαίως).

Ø Με το ν.4051/2012, μειώνεται από 01-01-2012, η μικτή σύνταξη 12% του ποσού που υπερβαίνει τα 1.300 ευρώ (για 1.701 ευρώ, μείωση 400Χ12%=48 ευρώ μηνιαίως).

Ø Με νέα απόφαση του ΜΤΣ, μειώνεται το μέρισμα για το 2012, κατά 25%. Ανάλογη μείωση αποφάσισαν και τα άλλα ΔΣ των ΜΤΑ και ΜΤΝ.

Ø Λόγω παλαιάς γνωμοδότησης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε συνδυασμό του ν.4093/2012, επανυπολογίζεται (μειώνεται) η σύνταξη σύμφωνα με νέο βασικό μισθό, λόγω εξορθολογισμού του μισθολογίου των ΕΔ και των ΣΑ, παραβλέποντας ηθελημένα την από 31-10-2012 νεότερη γνωμοδότηση της Ολομέλειας του ΕΣ, περί του αντιθέτου.

Ø Με τον ίδιο νόμο, μειώνεται η σύνταξη, αφού προστεθεί το ήδη μειωμένο κατά 50% μέρισμα του ΜΤΣ και του ΕΚΟΕΜΣ, στο ποσό του αθροίσματος που υπερβαίνει τα €1.000 σε ποσοστά 5 ή 10 ή 15%.

Ø Νέα μείωση στο ΜΤΣ και στο ΕΚΟΕΜΣ λόγω του ν.4093/2012 σε ποσοστό ίσο με αυτό της μείωσης της σύνταξης αναμένεται με τη διαφορά ότι το ποσό αυτό θα συγκεντρώνεται και θα χρησιμοποιείται για τη βιωσιμότητα των ταμείων (έτσι λένε).

Ø Πολύ πιθανόν (προσωπική εκτίμηση) να υπάρξει και νέα μείωση στο μέρισμα στο ΜΤΣ αλλά και στο βοήθημα του ΕΚΟΕΜΣ αφού τα έσοδα βαίνουν συνεχώς μειούμενα. Πχ η κατάργηση των φύλλων πορείας των εε συναδέλφων μείωσαν τα έσοδα του ΕΚΟΕΜΣ κοντά στο 30%.

Ø Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογισθούν το χαράτσι στη ΔΕΗ, η αύξηση των τελών κυκλοφορίας, η αύξηση της τιμής της βενζίνης, του πετρελαίου θέρμανσης, του φυσικού αερίου η περαιτέρω μείωση του αφορολογήτου, κλπ, κλπ, κλπ…

Ø Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων, η Έκτακτη Εισφορά Αλληλεγγύης και η Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης αν και δεν φθάνουν ποτέ στα χέρια των αποστράτων, θεωρούνται εισόδημα και φορολογούνται κανονικά. 

     Αποτέλεσμα των παραπάνω μειώσεων η σύνταξη ή μάλλον το οικογενειακό εισόδημα των αποστράτων να έχει μειωθεί σε ποσοστό άνω των 55%, ενώ αν υλοποιηθεί η προγραμματισμένη νέα μείωση για το 2014 λόγω νέου ειδικού μισθολογίου των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας το ποσοστό μείωσης θα ξεπεράσει ακόμα και το 70%.