Μια κούκλα για την αδερφή μου!

Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια. Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα. Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του. Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα.
Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάι του: «Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;» Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της: «Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις.» Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα. Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα. «Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης.» Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο: «Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.» Τα μάτια του ήταν πολύ θλιμμένα ενώ έλεγε αυτά τα λόγια. «Πήγε να συναντήσει τον Χριστούλη. Ο μπαμπάς λέει ότι και η μαμά θα πάει να συναντήσει το Χριστούλη σε λιγάκι. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί της και να την πάει στην αδερφούλα μου.» Η καρδιά μου πήγε να σταματήσει. Το αγοράκι σήκωσε το βλέμμα προς εμένα και μου είπε: «Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μη φύγει αμέσως. Ζήτησα να περιμένει μέχρι να γυρίσω από το μαγαζί.» Μετά, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ίδιο το αγοράκι μέσα στο κατάστημα να κρατάει την κούκλα, και μου είπε: «Θέλω η μαμά να πάρει κι αυτή τη φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπάω τη μαμά και δε θέλω να μ'αφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να πάει μαζί με την αδερφούλα μου.» Ύστερα, χαμήλωσε το κεφάλι του κι έμεινε σιωπηλό. Έψαξα στην τσάντα μου κι έβγαλα από μέσα ένα μάτσο χαρτονομίσματα και ρώτησα το αγοράκι: «Τι λες να μετρήσουμε τα λεφτά σου μια τελευταία φορά για να σιγουρευτούμε;» «Εντάξει, όμως πρέπει να βγουν αρκετά.» Έριξα κρυφά κάποια χρήματα μαζί με τα δικά του και αρχίσαμε το μέτρημα. Έφταναν με το παραπάνω για την κούκλα. Περίσσευαν κιόλας αρκετά. Το αγοράκι ψιθύρισε: «Ευχαριστώ Χριστούλη που μου έδωσες αρκετά λεφτά.» Έπειτα με κοίταξε και είπε: «Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου. Εκείνος άκουσε την προσευχή μου. Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω. Εκείνος μου έδωσε αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και το λευκό τριαντάφυλλο. Ξέρετε, αρέσουν πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα στη μαμά...» Λίγα λεπτά αργότερα, η θεία του ξαναγύρισε, κι εγώ απομακρύνθηκα σπρώχνοντας το καροτσάκι μου. Τελείωνα τα ψώνια μου με ένα συναίσθημα εντελώς διαφορετικό από ότι όταν τα άρχιζα. Δεν μπορούσα να βγάλω απ'το μυαλό μου το αγοράκι. Μετά θυμήθηκα ένα άρθρο στην εφημερίδα, λίγες μέρες πριν, που μιλούσε για έναν οδηγό σε κατάσταση μέθης που είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μια νεαρή γυναίκα με την κόρη της. Το κοριτσάκι είχε πεθάνει ακαριαία και η μητέρα ήταν σοβαρά τραυματισμένη. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει εάν θα της διέκοπταν την αναπνευστική στήριξη... Να ήταν άραγε η οικογένεια του μικρού αγοριού; Δυο μέρες μετά, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή. Δεν μπόρεσα να μην πάω ν'αγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να βρεθώ στην αίθουσα όπου εκθέταν τη σωρό της. Ήταν εκεί και κρατούσε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι της, μαζί με μία κούκλα και τη φωτογραφία του μικρού αγοριού από στο κατάστημα. Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας και με την αίσθηση ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα. Η αγάπη που είχε αυτό το αγοράκι για τη μαμά του και την αδερφή του ήταν τόσο μεγάλη, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα μακριά....ίσως να επαναπροσδιορίσεις μέσα του την αντίληψή του περί ζωής...!
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/12/blog-post_2288.html#ixzz1hYwJGg8H

Οι 238 Αρετές και τα 298 Πάθη που αναφέρονται στις θείες Γραφές. (Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός )

Κατάλογος των αρετών


Οι αρετές λοιπόν είναι οι εξής: Φρόνηση, σωφροσύνη, ανδρεία, δικαιοσύνη, πίστη, ελπίδα, αγάπη, φόβος, ευσέβεια, γνώση, βουλή, ισχύς, σύνεση, σοφία, συντριβή, πένθος, πραότητα, έρευνα των θείων Γραφών, ελεημοσύνη, καθαρότητα καρδιάς, ειρήνη, υπομονή, εγκράτεια, καρτερία, αγαθή προαίρεση, πρόθεση, αίσθηση, επιμέλεια, στήριξη στο Θεό, θέρμη, εγρήγορση, πνευματική φλόγα, μελέτη, προθυμία, νήψη, μνήμη, περισυλλογή, ευλάβεια, αιδώς, εντροπή, μεταμέλεια, αποχή από τα κακά, μετάνοια, επιστροφή στο Θεό, σύνταξη με το Χριστό, απάρνηση του διαβόλου, τήρηση των
εντολών, φρούρηση της ψυχής, καθαρότητα της συνειδήσεως, μνήμη θανάτου, πόνος ψυχής, εργασία των καλών, κόπος, μόχθος, σκληραγωγία, νηστεία, αγρυπνία, πείνα, δίψα, ολιγάρκεια, αυτάρκεια, ευταξία, κοσμιότητα, σεμνότητα, απουσία αλαζονείας, περιφρόνηση των χρημάτων, αφιλαργυρία, απάρνηση των βιοτικών, υποταγή, υπακοή, ευπείθεια, φτώχεια, ακτημοσύνη, φυγή του κόσμου, κόψιμο των θελημάτων, απάρνηση του εαυτού, συμβουλή, μεγαλοψυχία, κατά Θεόν σχολή, ησυχία, παίδευση, ύπνος καταγής, αλουσία, φιλακολουθία, αγώνας, προσοχή, ξηροφαγία, ανεπαρκές ντύσιμο, λιώσιμο του σώματος από την άσκηση, μόνωση, ηρεμία, γαλήνη, ευθυμία, θάρρος, τόλμη, θείος ζήλος, καιόμενη καρδιά, προκοπή, μωρία για το Χριστό, φύλαξη του νου, ευταξία των ηθών, οσιότητα, παρθενία, αγιασμός, καθαρότητα του σώματος, αγνότητα της ψυχής, ανάγνωση για το Χριστό, θεία μέριμνα, επίγνωση, επιτηδειότητα, αλήθεια, απουσία περιέργειας, ακατακρισία, συγχώρηση των σφαλμάτων των άλλων, οικονομία, επιδεξιότητα, οξύνοια, επιείκεια, ορθή μεταχείριση των πραγμάτων, επιστήμη, ευφυΐα, εμπειρία, ψαλμωδία, προσευχή, ευχαριστία, εξομολόγηση, ικεσία, γονυκλισία, παράκληση, δέηση, αίτηση, συνομιλία με το Θεό, υμνωδία, δοξολογία, εξαγόρευση, φροντίδα της ψυχής, θρήνος, θλίψη, οδύνη, αδημονία, οδυρμός, στεναγμός, κλάμμα, επίπονα δάκρυα, κατάνυξη, σιωπή, αναζήτηση του Θεού, θρηνητική κραυγή, αμεριμνία για όλα, ανεξικακία, ακενοδοξία, αφιλοδοξία, απλότητα της ψυχής, συμπάθεια, αποφυγή επιδείξεως, χρηστοήθεια, τα κατά φύση έργα, τα υπέρ φύση έργα, φιλαδελφία, ομόνοια, κατά Θεόν συναναστροφή, γλυκύτητα, πνευματική διάθεση, ημερότητα, ευθύτητα, ακακία, ηπιότητα, ακεραιότητα, απλότητα, έπαινος του πλησίον, καλολογία, καλοεργία, προτίμηση του πλησίον, κατά Θεόν στοργή, ενάρετη έξη, επιμονή στην αρετή, στερέωση την αρετή, ευγνωμοσύνη, ταπείνωση, απουσία εμπαθών κλίσεων, μεγαλοσύνη, ανοχή, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθότητα, διάκριση, προσιτότητα, καταδεκτικότητα, αταραξία, θεωρία, οδηγία, σταθερότητα, διόραση, απάθεια, πνευματική χαρά, έλλειψη σφαλμάτων, δάκρυα της συνέσεως, ψυχικό δάκρυ, θείος πόθος, οικτιρμός, ευσπλαχνία, φιλανθρωπία, καθαρότητα ψυχής, καθαρότητα του νου, προόραση, καθαρή προσευχή, λογισμός που δεν αιχμαλωτίζεται, αντοχή, δραστηριότητα ψυχής και σώματος, φωτισμός, ανόρθωση της ψυχής, μίσος της ζωής, ορθή διδασκαλία, αγαθός πόθος θανάτου, νηπιότητα εν Χριστώ, εδραίωση, νουθεσία και παρακίνηση, άσκηση με μέτρο αλλά και βία, αξιέπαινη αλλοίωση, έκσταση προς το Θεό, τελειότητα εν Χριστώ, γνήσια έλλαμψη, θείος έρωτας, αρπαγή του νου, ενοίκηση Θεού, φιλοθεΐα, εσωτερική φιλοσοφία, θεολογία, ομολογία, καταφρόνηση του θανάτου, αγιοσύνη, επίτευξη του σκοπού, τέλεια υγεία της ψυχής, αρετή, έπαινος από το Θεό, χάρη, θεία βασιλεία και υιοθεσία· όλες μαζί 238.




Κατάλογος των παθών


Το να γίνει κανείς θέσει θεός επιτυγχάνεται με τη χάρη του Θεού που μας δίνει τη νίκη κατά των παθών, των οποίων τα ονόματα, όπως νομίζω, είναι τα εξής.


Αγριότητα, πανουργία, πονηρία, κακή διάθεση, αλογία, ακολασία, δελεασμός, αφυΐα, ανεπιστημοσύνη, αεργία, πνευματική ψυχρότητα, ηλιθιότητα, κολακεία, μωρία, παραλογία, απώλεια φρενών, παραφροσύνη, αγένεια, θράσος, δειλία, νάρκη, αργία των καλών, πλημμέλημα, πλεονεξία, μειονεξία, άγνοια, άνοια, ψεύτικη γνώση, λησμοσύνη, αδιακρισία, αναισθησία, αδικία, κακή προαίρεση, ασυνείδητη ψυχή, νωθρότητα, φλυαρία, υπαναχώρηση, σφάλμα, αμαρτία, ανομία, παρανομία, πάθος, αιχμαλωσία, κακή συγκατάθεση, παράλογος συνδυασμός με τους κακούς λογισμούς, δαιμονική προσβολή, καθυστέρηση στο κακό, υπερβολική ανάπαυση του σώματος, κακία, φταίξιμο, ασθένεια ψυχής, ατονία, αδυναμία του νου, αμέλεια, ραθυμία, αξιόμεμπτη αθυμία, καταφρόνηση του Θεού, παραστράτημα, παράβαση, απιστία, δυσπιστία, κακοπιστία, ολιγοπιστία, αίρεση, συμφωνία με αιρετικούς, πολυθεΐα, ειδωλολατρία, αγνωσία Θεού, ασέβεια, μαγεία, παρατήρηση οιωνών, μαντεία, γήτευμα, άρνηση, συμμετοχή σε μανιώδεις ειδωλολατρικές τελετές, ακράτεια, σπατάλη, ρητορισμός, οκνηρία, φιλαυτία, απροσεξία, έλλειψη προκοπής, απάτη, πλάνη, τόλμη, χρήση μαγικών φαρμάκων, μιαρότητα, κατανάλωση μιαρών τροφών, τρυφή, ασωτία, γαστριμαργία, πορνεία, φιλαργυρία, οργή, λύπη, ακηδία, κενοδοξία, υπερηφάνεια, μεγάλη ιδέα, έπαρση, αλαζονεία, ύβρη του θείου, αισχρότητα, κόρος, ματαιοδοξία, νυσταγμός, ηδονή, απληστία, λαιμαργία, αχορτασιά, λαθροφαγία, πολυφαγία, αποφυγή του κοινοβιακού γεύματος, αδιαφορία, ευκολία στο κακό, αυτοβουλία, αβουλία, αυταρέσκεια, ανθρωπαρέσκεια, απειρία του καλού, απαιδευσία, ανεπιτηδειότητα, ελαφρότητα γνώμης, αμάθεια, χωριατιά, αντιλογία, φιλονεικία, κακολογία, κραυγή, ταραχή, μάχη, θυμός, άλογη επιθυμία, χολή, παροξυσμός, σκάνδαλο, έχθρα, πολυπραγμοσύνη, συκοφαντία, πικρία, καταλαλιά, ψόγος, διαβολή, κατάκριση, κατηγορία, μίσος, λοιδορία, υβρεολόγια, ατιμία, αγριότητα, μανία, αυστηρότητα, αψιθυμία, επιορκία, όρκος, ανελεημοσύνη, μισαδελφία, ανισότητα, πατροκτονία, μητροκτονία, φαγοπότι, παραλυσία, δωροληψία, κλοπή, αρπαγή, ζήλεια, εριστικότητα, φθόνος, απρέπεια, χλευασμός, ονειδισμός, μυκτηρισμός, περιγέλασμα, επινόηση τρόπων για βλάβη του άλλου, καταδυνάστευση, καταφρόνηση του πλησίον, μαστίγωση, εμπαιγμός, αγχόνη, πνιγμός, αστοργία, αδιαλλαξία, παράβαση των συνθηκών, βασκανία, απανθρωπιά, αναίδεια, αναισχυντία, αιχμαλωσία, σκοτισμός των λογισμών, αβλεψία, τύφλωση, εμπαθής προσκόλληση στα πρόσκαιρα, εμπάθεια, ματαιότητα, απείθεια, ζάλη, νυσταγμός ψυχής, πολυυπνία, φαντασία, πολυποσία, μέθη, αχρηστία, χαυνότητα, παράλογη τέρψη, φιληδονία, λαγνεία, αισχρολογία, θηλυπρέπεια, ακόλαστος οίστρος, πύρωση, μαλθακότητα, εκμαύλιση, μοιχεία, αρσενοκοιτία, κτηνοβασία, μολυσμός, ασέλγεια, κηλίδωση της ψυχής, αιμομιξία, ακαθαρσία, μαγαρισμός, μιασμός, ιδιαίτερη φιλία, γέλιο, παιχνιδισμοί, χορός, χτυπήματα χεριών και ποδιών, άπρεπα τραγούδια, χορευτικές κινήσεις, μουσική, παρρησία, συχνή αλλαγή μονής, ανυποταξία, ακαταστασία, αξιόμεμπτη ομόνοια, επιβουλή, πόλεμος, φόνος, λησταρχία, ιεροσυλία, αισχροκέρδεια, τόκος, δόλος, τυμβωρυχία, σκληροκαρδία, δυσφήμηση, γογγυσμός, βλασφημία, μεμψιμοιρία, αχαριστία, κακοβουλία, ολιγωρία, μικροψυχία, σύγχυση, ψευδολογία, αργολογία, ματαιολογία, άλογη χαρά, μετεωρισμός, άλογη φιλία, κακοήθεια, κενολογία, μωρολογία, πολυλογία, τσιγγουνιά, μοχθηρία, ακαταδεξία, αγανάκτηση, πολυκτημοσύνη, μνησικακία, κακή χρησιμοποίηση των πραγμάτων, διαφθορά, φιλοζωία, κομπασμός, φαντασιοπληξία, φιλαρχία, υποκρισία, ειρωνεία, υπουλότητα, ευτραπελία, ήττα, σατανικός έρωτας, περιέργεια, αφορμές δυσαρέσκειας, αφοβία Θεού, παρακοή, αγνωμοσύνη, υψηλοφροσύνη, καύχηση, φυσίωση, εξουδένωση του πλησίον, ασπλαχνία, αναλγησία, έλλειψη ελπίδας, χαλάρωση, μίσος κατά του Θεού, απόγνωση, αυτοκτονία, και μέσω όλων αυτών η έκπτωση από το Θεό και η τέλεια απώλεια. Όλα τα παραπάνω είναι 298.




Αυτά λοιπόν τα πάθη βρήκα να αναφέρονται στις θείες Γραφές και τα παρέθεσα εδώ, όπως έκανα με τους τίτλους των βιβλίων στην αρχή του λόγου. Δεν μπόρεσα, μα ούτε και επιχείρησα να τα κατατάξω, γιατί αυτό υπερβαίνει τις δυνάμεις μου, για το λόγο που είπε ο Ιωάννης της Κλίμακος: «Θα ζητήσεις, λέει η Γραφή, σύνεση στους κακούς και δε θα βρείς"(Παροιμ. 14, 6). Γιατί στους δαίμονες όλα είναι άτακτα.




Ένα μόνο σκοπό έχουν, στον οποίο συμφωνούν οι ασύμφωνοι και ανόσιοι: να οδηγήσουν στην απώλεια τις ψυχές εκείνων που δέχονται την ολέθρια συμβουλή τους. Αν και σε άλλους ανθρώπους προξενούν στεφάνια, όταν δηλαδή τους νικήσουν εκείνοι που ελπίζουν στον Κύριο με την πίστη και την υπομονή, και που με την εργασία των καλών και την αντίσταση στους λογισμούς αντιπράττουν και προσεύχονται εναντίον τους».
----------------------------------------------------
(πηγή: Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, μεταφρ. Αντώνιος Γαλίτης, εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, γ΄τόμος, σελ. 178-180)
πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/12/238-298.html#ixzz1h4SZI0AT

Πως προέκυψε η φράση «το μ.... σέρνει καράβι»

Πριν γίνει ο ισθμός της Κορίνθου, για να έκανε κάποιος το ταξίδι Πειραιάς-Πάτρα θα έπρεπε να κάνει τον γύρο της Πελοποννήσου. Για να κόψουν δρόμο, έβγαζαν τα πλοία στο στενό του Ισθμού και βάζοντας μεγάλα ξύλα από κάτω, έσερναν το πλοίο πάνω στο γη μέχρι να το βγάλουν από τον Κορινθιακό κόλπο.



Φυσικά όλη αυτή η διαδικασία ήθελε αρκετές μέρες και ήταν πάρα πολύ κουραστική για τους ναυτικούς που το τραβούσαν.

Όμως σε αυτό το στενό κομμάτι της γης υπήρχαν πάρα πολλοί οίκοι ανοχής. Έτσι λοιπόν οι ναυτικοί, παρόλο που κουράζονταν, προτιμούσαν να σέρνουν το καράβι και να πηγαίνουν στους οίκους ανοχής παρά να κάνουν τον κύκλο.

Έτσι λοιπόν οι ντόπιοι έβγαλαν την φράση ότι «το μ...ί σέρνει καράβι»

Νηστεύω γιατί πρέπει;

Από το περιοδικό ΕΣΥ

Αυτή η Άννα, πολύ ιδιαίτερο κορίτσι. Τι κορίτσι δηλαδή, 26 χρονών γυναίκα είναι, αλλά για μένα τον εργοδότη της που πενηνταπενταρίζω (μεταξύ μας αυτό…) έχει την ηλικία της κόρης μου.

Από την αρχή, όταν ήρθε για τη συνέντευξη, την συμπάθησα. Οι άλλοι υποψήφιοι έμπαιναν μες στο γραφείο μου με έναν αέρα σχεδόν αλαζονικό που ήταν και ψεύτικος. Από πού το καταλάβαινα; Από την ιδρωμένη τους παλάμη βέβαια!

Πίσω στην Άννα τώρα. Αυτή, θυμάμαι, μπήκε μέσα ήρεμη και χαμογελαστή, συνεσταλμένη και παράλληλα έχοντας μια σεμνή σιγουριά για τις δυνάμεις της. Ωραίος τύπος, εξίσου ωραίο βιογραφικό, την προσέλαβα.

Ήμουν πολύ ευχαριστημένος από τη δουλειά και την συμπεριφορά της, όταν άρχισα να παρατηρώ κάποια πράγματα ασυνήθιστα. Αποφασίσαμε, ας πούμε, να βγούμε ένα Σάββατο όλα τα παιδιά από το γραφείο για ποτό. Όλοι είχαμε φτάσει στο δεύτερο και στο τρίτο ποτό όταν συνειδητοποίησα πως εκείνη έπινε ακόμα,αργά αλλά όχι και σταθερά, το ίδιο ποτήρι κρασί που ξεκίνησε απ’ την ώρα που φτάσαμε στο μαγαζί. Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο μετά τις 12 σηκώθηκε και είπε «Εμένα με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να φύγω. Ευχαριστώ για την παρέα». Όλοι επιμείναμε να καθίσει κι άλλο μαζί μας αλλά εκείνη απέκρουσε ευγενικά τις προτάσεις μας, πλήρωσε κι έφυγε. Εγώ κι η γυναίκα μου κοιταχτήκαμε. «Τόσο νωρίς;» μου είπε όταν πήγαμε σπίτι. «Μήπως δεν πέρασε καλά; Σάββατο βράδυ είναι, λες κι έχει να κάνει τίποτα αύριο…».

Λίγες μέρες μετά, σ’ένα διάλειμμα κατεβήκαμε με την Άννα για πρώτη φορά μαζί στο κυλικείο. Θυμάμαι πως ήταν Παρασκευή, γιατί τις Παρασκευές τρώω ελαφρά, αφού το βράδυ κάνουμε το τραπέζι στην κόρη μου και το αγόρι της που συζούν στην απέναντι πολυκατοικία. Εγώ αγόρασα το γνωστό περιποιημένο σαντουιτσάκι μου με το σαλάμι (κι ας φωνάζει η γυναίκα μου για τη χοληστερίνη). Πλήρωνα, ενώ η Άννα κοιτούσε ακόμα τη βιτρίνα με τα φαγώσιμα και τελικά ζήτησε μόνο «έναν ελληνικό καφέ διπλό κι ένα κουλούρι με σουσάμι, σας παρακαλώ».

-Κορίτσι μου, πάρε κάτι ακόμα να σε πιάσει. Μ’ένα κουλούρι θα τη βγάλεις ως το μεσημέρι;

-Ευχαριστώ κύριε Γεωργίου αλλά είμαι εντάξει, έφαγα και το πρωί.

-Όχι Αννούλα,δεν ακούω τίποτα. Κωστή, πιάσε ένα σάντουιτς σαν το δικό μου για το κορίτσι.

-Αλήθεια κύριε Γεωργίου, δεν χρειάζομαι κάτι άλλο, ευχαριστώ!

-Σε παρακαλώ,μην με προσβάλεις. Είναι κερασμένο από μένα.

-Ξέρετε, δεν είναι για τα λεφτά, απλά…

-Έλα,δεν θα με προσβάλεις, παρ’ το.      

Η κοπέλα κοκκίνισε,ευχαρίστησε και το πήρε. Ωστόσο είδα πως το φύλαξε στην τσάντα της κι έφαγε μόνο ό,τι παρήγγειλε η ίδια. Κρίνοντας από αυτά τα περιστατικά αλλά κι από την εμφάνισή της (ντύνεται φροντισμένα, δεν λέω,αλλά συντηρητικά βρε παιδί μου…) άρχισαν να μου μπαίνουν υποψίες ότι η Άννα είναι της Εκκλησίας. Ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι η Άννα νήστευε γιατί, επίτηδες πια, παρατηρούσα τις επιλογές της στο κυλικείο. Ακόμα κι ο καφές της,που τις υπόλοιπες εργάσιμες είχε γάλα,όλως εξαιρέτως τις Τετάρτες και τις Παρασκευές γινόταν…νηστίσιμος. Οι υποψίες μου βγήκαν αληθινές (μα ποιος είμαι τέλος πάντων; Ο Σέρλοκ Χολμς της Θεσσαλονίκης;) όταν ένα παιδί από το γραφείο συμψηφισμού, ο Αντρέας, μας έφερε γλυκά για τη γιορτή του. Η Άννα του ευχήθηκε πολύ ζεστά αλλά γλυκό δεν πήρε. Στα παράπονά του, η απάντησή της ήταν «Σ’ευχαριστώ, σαν να πήρα». Και τότε ο Αντρέας έκανε την ερώτηση που όλοι περιμέναμε: «Μήπως νηστεύεις;». Εκείνη δίστασε λίγο κι έπειτα είπε πολύ απλά «ναι». Τίποτα άλλο.

Τόση ώρα σας μιλάω κι ακόμα δεν ξέρετε πολλά για μένα. Είμαι παιδί (παιδί, που λέει ο λόγος…) της εργατικής τάξης,στα νιάτα μου σπούδασα οικονομικά και στο κεφάλι μου, εκτός από μια μακριά κοτσίδα, είχα μια ιδεολογία αριστερή,στην οποία ο Θεός για τον Οποίο μου ‘χε πει κάποτε η μάνα μου δεν χωρούσε. Μεγαλώνοντας έγινα ένας πετυχημένος αυτοδημιούργητος καπιταλιστής, όμως οι μικροαστικές συνήθειες της μάνας μου,όπως οι νηστείες,συνέχισαν να μένουν μακριά από τη ζωή μου. Ειδικά με τη νηστεία είχα πάντα πρόβλημα. Ποτέ δεν μπόρεσα να την καταλάβω. Εντάξει, δεν το έψαξα και πολύ το θέμα, αλλά…

Τέλος πάντων, δεν μπορούσα να χωνέψω ότι ένα κορίτσι μορφωμένο και σύγχρονο σαν την Άννα έχει τις ίδιες συνήθειες με τη μάνα μου. Την επόμενη μέρα, Τετάρτη, κατέβηκα εσκεμμένα μαζί της στο κυλικείο. Αγοράσαμε δύο διαφορετικά δεκατιανά,ένα αρτύσιμο κι ένα νηστίσιμο αντίστοιχα κι εγώ της πρότεινα να δοκιμάσει από το δικό μου. Στην ευγενική της άρνηση, παίρνοντας το αθωότερο ύφος του κόσμου τη ρώτησα: «Γιατί;Νηστεύεις;». Εκείνη με κοίταξε ξαφνιασμένη και για δεύτερη φορά σε δυο μέρες παραδέχτηκε πως ναι, νήστευε. Και τότε -το ομολογώ- ασυναίσθητα έγινα εριστικός.

-Και πας και Εκκλησία κάθε Κυριακή;

Η κοπέλα δεν περίμενε αυτό το ύφος από μένα. Παρέμεινε όμως ήρεμη.

-Ναι, πάω.

-Κι ο Θεός σου δηλαδή αγαπάει μόνο αυτούς που νηστεύουν; Γι’αυτό νηστεύεις κι εσύ; Εμάς που δεν νηστεύουμε δεν μας θέλει, δε μας αγαπάει;

-Όλους τους αγαπάει κύριε Γεωργίου. Τους θεωρεί όλους παιδιά Του και τους αγαπάει όλους το ίδιο,κανέναν δεν ξεχωρίζει.

-Και τότε γιατί νηστεύεις;

Η κοπέλα, με μια ολύμπια ηρεμία, με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε:

-Κύριε Γεωργίου, έχετε μια όμορφη οικογένεια,έτσι δεν είναι; Εννοώ την γυναίκα και την κόρη σας.

Ήταν η σειρά μου να εκπλαγώ.

-Ναι, αλλά τι θες να πεις μ’αυτό;

-Αγαπάτε τη γυναίκα σας;

-Ναι, βέβαια.

-Την κόρη σας;

-Φυσικά και την αγαπώ.

-Εκείνες σας αγαπούν;

-Εννοείται.

-Υποθέτω λοιπόν, ότι όταν η γυναίκα σας ζητά κάτι, π.χ. αφού τελειώνετε τον καφέ σας να βάζετε το φλυντζάνι στο νεροχύτη. Αν υποθέσουμε ότι εσείς δεν κάνετε αυτή την μικρή χάρη στη σύζυγό σας, θα πάψει να σας αγαπά;

- Φυσικά και όχι.

- Αν όμως εσείς ακόμα κι αν είστε κουρασμένος, κάνετε το χατίρι της, δηλαδή μια μικρή θυσία για εκείνη που αγαπάτε, επειδή σας το ζητά, σίγουρα δεν θα είναι νοιώσει ευχαριστημένη;

-Ναι, σίγουρα!

-Έτσι λοιπόν και ο Θεός είτε νηστέψουμε είτε, όχι μας αγαπά, αλλά εγώ, επειδή αγαπάω τον Θεό, που αλλιώς Τον λένε Χριστό-μιλάμε για το Ίδιο πρόσωπο, θέλω να κάνω μια πολύ μικρή θυσία, επειδή μου το ζητά. Και φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη δική μου νηστεία,αλλά πιστεύω πως είναι Πάνσοφος, γι’ αυτό προσπαθώ να κάνω αυτό που μου ζητά. Γιατί Τον αγαπώ και ξέρω ότι κι Εκείνος μ’αγαπά.

Ένιωσα ντροπή μπροστά σ’αυτήν την κοπέλα που μπροστά στη δική μου πονηριά κι εριστικότητα αντέταξε την ηρεμία,την απλότητα και την ειλικρίνειά της. Έφυγα χωρίς να πω τίποτα...   

Ελευθερία Μπάτσιαρη

ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΣΥ 

ΔΕΚ. 2011

ΤΡΙΚΟΡΦΟ ΦΩΚΙΔΟΣ