ΤΙ ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ Ο ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ...

Ν.Καζαντάκης:Βαριὰ ἡ ζωή σου, γέροντά μου,θέλω κι ἐγὼ νὰ σωθῶ, δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος; - Πιὸ βολικός; ἔκαμε ὁ ἀσκητὴς καὶ χαμογέλασε μὲ συμπόνια. - Πιὸ ἀνθρώπινος, γέροντά μου. - Ἕνας μονάχα δρόμος. - Πῶς τὸν λέν; - Ἀνήφορο. N' ἀνεβαίνεις ἕνα σκαλί, ἀπὸ τὸ χορτασμὸ στὴν πείνα, ἀπὸ τὸν ξεδιψασμὸ στὴ δίψα, ἀπὸ τὴ χαρὰ στὸν πόνο. Στὴν κορφὴ τῆς πείνας, τῆς δίψας, τοῦ πόνου κάθεται ὁ Θεός. Στὴν κορφὴ τῆς καλοπέρασης κάθεται ὁ Διάβολος.  Διάλεξε. - Εἶμαι ἀκόμα νέος, καλὴ 'ναι ἡ γῆς,  ἔχω καιρὸ νὰ διαλέξω. Ἅπλωσε ὁ ἀσκητὴς τὰ πέντε, κόκαλα τοῦ χεριοῦ του, ἄγγιξε τὸ γόνατό μου, μὲ σκούντηξε: - Ξύπνα, παιδί μου, ξύπνα, πρὶν σὲ ξυπνήσει ὁ Χάρος. Ἀνατρίχιασα. Ἀπὸ τὴν «Ἀναφορὰ στὸν Γκρέκο» ,ἐκδ. Ἐλ. Καζαντζάκη, 1964.