Η γενιά του ξεβολέματος

1981. Ο λαός στην εξουσία. Μία ήταν η ουσία, τα λεφτά στην εξουσία. Μικρομεσαίοι. Νέα τάξη. Νέα ήθη, νέα έθιμα. Νέα πολιτικά αναστήματα. Μέτρια. Μικρομεσαία. Κομπαρσιλίκια υπό τους ήχους της «Κάρμινα Μπουράνα». Δώσε και μας Μπουράνα μου, Λαμογιομάνα μου. Ιστορία μου, αμαρτία μου.
Το ανήθικο έγινε ηθικό. Πράσινος ήλιος. «Η κόρη μου η καθαρίστρια». Σήμερα η πράσινη κόρη καθαρίστρια είναι προϊσταμένη. Πήρε αξία το απολυτήριο δημοτικού, αφού «ο μικρός βασιλιάς», η απόλυτη τσέπη του Κινήματος, δεν είχε ούτε απολυτήριο Λυκείου. «Ψωμί, παιδεία, κοψ’ τη μαλακία». Ζήτω το Δημόσιο!
Γράψου στο κόμμα, ζήτα από το κόμμα, άσε το κόμμα να κλέψει, θα ρίξει και σε σένα ξεροκόμματο. Πάμπερς κι άλλα πάμπερς. Δίκες κι άλλες δίκες. Πηδάει ο βηματοδότης; Πηδάει! Ευημερία! Εξαφανίστηκαν οι φτωχοί. Οι μικρομεσαίοι έγιναν μεσαιομεγάλοι. Δεύτερο αμάξι, δεύτερο σπίτι, δεύτερη ευκαιρία, Δευτέρα και Τρίτη παρουσία για τον ήλιο που εξακολουθούσε να είναι πράσινος. Μεγάλωνε το Δημόσιο. Μετά την εγγραφή στο κόμμα, έπαιρνες καρέκλα Δημοσίου. Πέθανε η ύπαιθρος. Κανείς στα χωράφια. Τρακτέρ στους δρόμους και επιδόματα. Ανέβηκαν τα κατά κεφαλήν μπουζούκια. Αντε, «να γαμήσει κι ο φτωχός».
Επίδομα βαμβακιού. Το μισό στα μπουζούκια, το άλλο μισό στις πουτάνες. Γέμισε η χώρα στριπτιζάδικα. Πράσινη ανάπτυξη, ροζ ανάπτυξη, ροζ βίλες. Παντού Μερσεντές και αγροτικά 4Χ4. Κιλελέρ στο Κολωνάκι. Κι επειδή οι Ελληνες δεν έπρεπε να είμαστε «γκαρσόνια της Ευρώπης», βυθίσαμε το «Χόρα», τον τουρισμό και τρώγαμε τα έτοιμα. «Γιατί τα πεντοχίλιαρα να γίνουν πετσετάκια», το ευρώ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Το ευρώ έγινε σκατό.
Γέρασαν οι πρασινοφρουροί, τα παιδιά τους έμειναν με το χέρι απλωμένο «ό,τι έχετε την ευχαρίστηση», η δεξιά πάχυνε επικίνδυνα, «Ιστορία μου, μαφία μου». Ανοιξαν τα σύνορα. Ελλάς η χώρα του κίτρινου ήλιου.
«Ανάθεμα την ώρα – Κατάρ και Αστακοί λεφτά στην Ελβετία – κανένας φυλακή». Ο θεός της Ελλάδος βαρέθηκε. Πατήρ, υιός καθόλου πνεύμα. Ο υιός. Και είχε πει ο Πατήρ. «Γενηθήτω μικρομεσαία τάξη». Και είπεν ο υιός «Σας γαμώ τα Λύκεια». Χάθηκε η τάξη, σβήσε με απ’ το χάρτη. Να περάσει η κυρία με τη γομολάστιχα!