Ε, όχι, φτάνει πια...

Τετάρτη, 29 Δεκεμβρίου 2010

Προσυπογράφω το κείμενο  νεαρής φοιτήτριας της Νομικής. Φάγανε στη μάπα όλα τα προηγούμενα χρόνια την κατήχηση των δήθεν προοδευτικών για ανθρώπινα δικαιώματα και ανοχή στη διαφορετική θρησκεία των άλλων...κ.λ.π
Και οι περισσότεροι από αυτούς που μας μιλούσαν ήταν οι καθηγητές μας στα πανεπιστήμια και γνωστές γλάστρες στα παράθυρα των Μ.Μ.Ε. σε σημείο που να ντρέπεται να λες ότι είσαι Έλληνας μήπως και χαρακτηρισθείς ρατσιστής.
Πατριδοκάπηλος.
Ε, όχι, φτάνει πια.
Δεν πήγαν αυτοί φαντάροι 22 μήνες στα σύνορα. Ούτε έδωσαν νεκρούς στους πολέμους για να έχουμε τώρα κράτος να το πουλάνε οι άλλοι έξυπνοι τόσο τσάμπα. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι απο αυτούς τους μάγκες και τις μαγκίτισες πήγαν στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Δύση  σπούδασαν και αφού αντέγραψαν κάποια εργασία γύρισαν στην Πατρίδα να το παίξουν σπουδαίοι. Πού; Στην πλάτη της Ελλαδίτσας που ανέστησε ο φουκαράς ο τσομπάνης στην Πίνδο, ο αγρότης στο θεσσαλικό κάμπο, ο εργάτης με το καροτσάκι και το φτυάρι στην οικοδομή.
Αυτοί είναι οι Έλληνες κύριοι και κυρίες. Αυτοί οι περήφανοι. Αυτοί που πήγαν στα ξένα και άφησαν την καλύτερη φήμη για την πατρίδα τους.
Αυτοί που υποδεχονταν για δεκαετίες Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς και λοιπούς τα καλοκαίρια χωρίς ίχνος ρατσισμού.
Γιατί ταχα γίναμε ρατσιστές για τους Πακιστανούς, τους Αφγανούς τους Μαροκινούς ή τους Αλβανούς; Αναρωτήθηκε κανείς;
Κύριοι όποιος τους συμπονάει να τους υιοθετήσει σπίτι του.
Να κοιμούνται δίπλα με τη γυναίκα του και την κόρη του.
Αλλιώς ούστ από δω.
Ούστ και τα δικά μας κοπροσκυλα.