Θυμάμαι

Θυμάμαι. Λίγο πριν φύγει ο χρόνος. Τον Γιωργάκη επί Σημίτη, να λέει στο Λαύριο ότι οι νέοι κάτω των 25 να δουλεύουν ανασφάλιστοι. Από τότε είχε στο μυαλό του να μας βάλει στο Μνημόνιο. ΄Η μήπως από τότε είχε πάρει «γραμμή»; Θυμάμαι. Το παιδί τραύμα Λαλιώτη, να θέλει να δώσει το λόφο του Φιλοπάππου σε «φίλο» ιδιώτη, να πληρώνει ο Αθηναίος εισιτήριο για να μπει. Στη συνέχεια έφυγε ο Λαλιώτης, μπήκαν κάγκελα στο λόφο, ο «ιδιώτης» σήμερα ονειρεύεται να πάρει το Πεδίον του Αρεως. Αλλωστε για ιδιώτη το έφτιαξαν όχι για τους Αθηναίους.
Θυμάμαι. Τον Τσοβόλα να μας δένει πίσω από «φίλες» τράπεζες και μας τους ηλίθιους να φωνάζουμε «Τσοβόλα δώστα όλα». Όπως ήταν φυσικό, μας είπε «πάρτε τα». Αλήθεια, τι πήραμε;
Θυμάμαι. Τον Ααρόν Αβουρί και για τους φίλους Πινέζα, να γίνεται πρωθυπουργός. Προχθές έβγαλε το πρώτο κρασί και τα έβαλε με τον Τζέφρυ. Θυμάμαι. Τη γιαγιά μου να λέει «Οι τράπεζες είναι ο Ιεχωβάς». Βλέπω πίσω και θυμάμαι. Ως λαός υπήρξαμε πάντα, καλά πρόβατα. Θυμάμαι. Τον Καραμανλή να υπογράφει το τέλος του, υπογράφοντας τη συμφωνία για τον Αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης. Στις εκλογές ο λαός ψηφίζει Τσοβόλα, συγγνώμη Τζέφρυ, συγγνώμη Παπανδρέου. Θυμάμαι. Την εταιρεία που έκανε την προεκλογική εκστρατεία του Ομπάμα, να κάνει την προεκλογική εκστρατεία του Γιώργου. Θυμάμαι πάντα. Ότι οι 300 της Βουλής, μας κοστίζουν 42,5 εκατ. ευρώ το χρόνο για να κάνουν αυτά που τους λέει η τρόικα και τα διεθνή κέντρα εξουσίας.
Θυμάμαι. Ότι όταν τα βάλαμε με τους βαρόνους, για να γλιτώσουν έγιναν αυτοκράτορες. Θυμάμαι. Σημίτη και υπουργάκια να προτρέπουν τζόγο στο Χρηματιστήριο. Θυμάμαι. Τη συναίνεση στο βομβαρδισμό της Σερβίας, με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύουμε να γίνουμε χώρα δίχως σύνορα. Θυμάμαι. Τις απευθείας αναθέσεις των ολυμπιακών έργων στην υγειά του νταβατζή. Θυμάμαι. Το Κτηματολόγιο του Λαλιώτη. Θυμάμαι ότι μετά από αυτό, έφυγαν. Το Εθνικό Κτηματολόγιο και ο ίδιος. Θυμάμαι. Τις εκλογές της 9ης Απριλίου 2000. Τότε που Ουκρανοί και Ρώσοι ψήφιζαν για «λογαριασμό» τους.
Θυμάμαι. Το νόμο Πεπονή και την υπόθεση Οτσαλάν. Το πράσινο δομημένο ομόλογο και το ΙΚΑ, την προτροπή Χριστοδουλάκη να παίζει σε πολυετή ομόλογα τάχα να καλύψει το έλλειμμά του. Τα θυμάμαι όλα αυτά για να μη ξεχνώ πόσο μαλάκας είμαι.